Ks. Adam Nadolski
Prorok Izajasz przypomina: Nie ma Boga poza tym, który jest Panem narodu wybranego. W Starym Testamencie cechą istotną przepowiadania proroków była krytyka społeczna. Piętnowali wszystkie grzechy, jakie dostrzegali w narodzie. Faryzeusze, pragnący złapać w pułapkę Jezusa, posłali do Niego swoich uczniów razem ze zwolennikami Heroda popierającymi Rzym, żeby postawić pytanie: "Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie?"
W tamtych czasach „danina" oznaczała co innego niż dzisiejszy podatek od zarobków płacony przez wolnych obywateli. Danina oznaczała poddanie; była haraczem egzekwowanym od pokonanych przez zdobywcę. Na postawione pytanie Jezus odpowiedział, ale nie tak, jak się spodziewano. Człowiek należy do świata i do Boga. Cezar i Królestwo Boże nie wykluczają się wzajemnie, jak myśleli Żydzi. Na rzecz jednego i drugiego można działać dobrze i bez niebezpieczeństwa konfliktu interesów.
Pierwsi chrześcijanie modlili się za cezara, ale nie modlili się do niego. Uznawali władzę państwową i bez sprzeciwu płacili słuszne podatki. Dobrze też wypełniali obowiązki obywatelskie, ale wiedzieli, gdzie jest granica wolności człowieka. Służyli państwu w takiej mierze, w jakiej dało się to pogodzić z odpowiedzialnością przed Panem Bogiem.
Co należy oddać Bogu? To główny problem. Do Boga należy człowiek jako taki. Na monecie jest obraz cesarza, a na człowieku obraz Boga. Do tej własności cesarz nie ma żadnego prawa. Kiedy państwo chce sprawować władzę absolutną i nie zezwala na oddanie Bogu tego, co należy do Boga, a czynami obraża Jego obraz, tj. człowieka, wówczas on nie może się podporządkować.
No comments:
Post a Comment